Spis treści
Trądzik różowaty zazwyczaj pojawia się w dojrzałym wieku, przede wszystkim u kobiet po trzydziestym roku życia, ale najbardziej nasila się po czterdziestce oraz w okresie przekwitania.
Należy podkreślić, że nie ma on nic wspólnego z trądzikiem pospolitym, bowiem objawy i sposób leczenia tych schorzeń są inne. Trądzik różowaty jest głównie przewlekłą, zapalną chorobą skóry.
Należy wiedzieć, że podstawą schorzenia jest zawsze proces zapalny w skórze. Osoby, które mają cerę naczyniową, raz wrażliwą najczęściej cierpią na tą chorobę.
To u nich właśnie w naczynkach krwionośnych skóry dochodzi do zaburzeń krążenia i zastoju krwi oraz powstawania komórek zapalnych.
Dlatego też na twarzy widać rozszerzone naczynka i rumień. Chorobie sprzyjają czynniki genetyczne, skłonność do przetłuszczania się skóry, zaburzenia hormonalne (na przykład związane z menopauzą), choroby przewodu pokarmowego, na przykład zakażenie bakterią Helicobacter pylori, oraz nadciśnienie.
Ponadto do rozwoju trądziku różowatego przyczyniają się również nużeńce, mikroskopijne pajęczaki bytujące w gruczołach łojowych twarzy oraz w mieszkach włosowych rzęs i brwi. Badania pokazują, że u wielu osób mających trądzik różowaty występuje 10 razy więcej nużeńców niż u osób ze zdrową skórą.
Czego unikać przy trądziku różowatym?
Wiele jest czynników, które co prawda nie wywołują trądziku różowatego, ale pogarszają stan skóry i sprzyjają zaostrzeniu objawów choroby.
Dlatego więc lepiej unikać:
• Pikantnego jedzenia i przypraw
• Gorących potraw i napojów
• Produktów z octem
• Alkoholu
• Nagłych zmian temperatury
• Nadmiernej ekspozycji na słońce
• Sauny czy ciepłych kąpieli – nasilają one jeszcze mocniej objawy choroby
• Stosowania zabiegów kosmetycznych z kwasami owocowymi czy kwasem salicylowym
• Stosowania zabiegów rozgrzewających czy powodujących tarcie, ucisk, na przykład peelingów. Warto wiedzieć, że podrażnią one jedynie skórę i nasilą rumień oraz inne objawy trądziku różowatego.
Objawy trądziku różowatego
→ Z reguły pierwszym objawem jest zaczerwienienie twarzy – rumień na policzkach, brodzie, czole czy nosie (tzw. postać rumieniowa). Ale pamiętajmy, że zmiany trądzikowe mogą pojawiać się również na klatce piersiowej, szyi, dekolcie. Zaczerwienienie może nasilać się i słabnąć. Ponieważ wokół naczyń krwionośnych tworzy się mikroobrzęk.
→ Możesz odczuwać pieczenie, palenie zarumienionej skóry, ból przy dotykaniu.
→ Kiedy choroba postępuje, rumień nie schodzi z twarzy, pojawiają się krostki, grudki, guzki zapalne. To tzw. postać grudkowo-krostkowa trądziku różowatego.
→ Najbardziej zaawansowana postać trądziku, tzw. przerostowo-guzowata, obejmuje nos, rzadziej okolice policzków, brody i częściej występuje u mężczyzn. W tym przypadku występują duże, czerwone, guzowate zmiany, które powodują, że nos się powiększa (określane również jako kalafiorowatość nosa).
Ponadto warto wiedzieć, że trądzik różowaty może zaatakować także oczy. W postaci ocznej mamy do czynienia z nawracającymi się stanami zapalnymi brzegów powiek i spojówek. Wtedy oczy łzawią, pieką, są zaczerwienione, a na twarzy występują objawy trądziku.
Oczna postać trądziku może być błędnie przypisywana chorobie oczu.
W tym przypadku leczenie powinno być prowadzone zarówno przez dermatologa, jak i okulistę.
Leczenie trądziku różowatego
Jakie są obecnie najnowsze sposoby leczenia tego schorzenia? Ogólnie należy powiedzieć, że terapia zależy od nasilenia choroby. Już przy pierwszych objawach, należałoby iść do dermatologa, kiedy trądzik się pogłębia, wtedy trudniej się go leczy.
KOSMETYKI
Jeśli chodzi o leczenie to warto wiedzieć, że w postaci rumieniowej najistotniejsza jest pielęgnacja skóry za pomocą odpowiednich kosmetyków (na przykład kremy, płyny micelarne) do cery wrażliwej, nadreaktywnej, naczynkowej czy specjalnie do cery z trądzikiem różowatym. W swoim składzie nie powinny zawierać barwników, substancji zapachowych. Ale nawet na te kosmetyki możemy czasem źle zareagować. Dlatego też należy je dobierać indywidualnie, metodą prób i błędów.
ZABIEGI
Natomiast w fazie rumienia, przy pękających naczynkach, skuteczne są zabiegi laserowe. Zamykają widoczne naczynka, łagodzą rumień, zmniejszają nadwrażliwość skóry.
TERAPIA MIEJSCOWA
Kiedy pojawiają się już krostki, grudki, wtedy powinna być stosowana terapia miejscowa, czyli żele, kremy, emulsje, na przykład z metronidazolem, antybiotykami, kwasem azelainowym. Obecnie dostępny jest także nowoczesny lek w kremie (z inwermektyną, na receptę), leczący z trądziku wywołanego obecnością nużeńca (niszczy pasożyta w skórze).
Warto wiedzieć, ze jeśli po leczeniu stan skóry się nie poprawia, nie należy od razu odstawiać leków, ale powinniśmy stosować je dalej, aby podtrzymać efekty kuracji i zapobiec nawrotom choroby.
ANTYBIOTYK
Przy nasilonych zmianach potrzebne są doustne antybiotyki działające przeciwzapalnie. Trzeba je stosować od trzech do sześciu miesięcy. Pozytywne jest to, że rozpuszczają się w jelitach i nie drażnią błony śluzowej żołądka, jak inne antybiotyki, ale w trakcie antybiotykoterapii należy przyjmować probiotyk.
W opornych lub bardzo nasilonych przypadkach trądziku oraz kiedy powoduje on przerost nosa, stosuje sie wtedy izotretynoinę doustnie – jest to lek z grupy retinoidów. Terapia ta trwa kilka miesięcy czasu, ale stopniowo uwalnia od uporczywego trądziku.